یک لیوان کاغذی یکبار مصرف ساخته شده از کاغذ گلاسه با پلاستیک برای جلوگیری از نشت مایع یا خیس شدن کاغذ می‌باشد. تاریخچه ظروف کاغذی را می توان به حکومت چین باستان نسبت داد که برای مصرف چای از لیوان کاغذی استفاده میشده است. اما ظروف کاغذی به شکل امروزی در اوایل قرن بیستم و از مدارس رواج یافت. در سال ۱۹۰۸ میلادی پروفسور Alvin Davison مقاله ی « مرگ در میان لیوان های نوشیدنی مدارس» را منتشر نمود که نشان دهنده وجود نگرانی برای سلامت عمومی جامعه آن زمان بود. در همان اوایل قرن بیستم بود که دستگاه آب سرد کن به همراه لیوان کاغذی ساخته شد و رفته رفته لیوان های کاغذی محبوبیت ویژه ای پیدا کردند. قیمت ارزان و نشکن بودن لیوان های کاغذی سبب شد جایگزین مناسبی برای لیوان های شیشه ای در قطارهای مسافربری، مدارس و بیمارستان ها شوند.